Drie suggesties voor een beter zorgakkoord
Een conceptversie van het integrale zorgakkoord is gelekt. Da’s mooi, want dat schept de gelegenheid om enkele verbeteringen te adviseren.
Dat er één akkoord is in plaats van allemaal losse, is knap. Ook de ambities zijn goed. Denk aan het inzetten op ondersteuning en het temperen van medicalisering. Op de conceptversie valt echter ook wel iets af te dingen. Hier volgen drie verbetersuggesties.
Begin even opnieuw, en dan met een visie en wenkend perspectief
Een visie en aantrekkelijk perspectief ontbreken. Nu nog een visionair stuk toevoegen, lijkt misschien een beetje een cosmetische operatie. Maar dat is in elk geval inspirerender dan het zuchten en steunen van de eerste pagina’s over wat in de zorg allemaal onder druk staat (eigenlijk alles). Dat hoort in de analyse thuis. En dan zijn we er nog niet. Want de problemen met bijvoorbeeld financiële en personele houdbaarheid vormen niet het eigenlijke probleem maar de uiting van medicalisering. Wat willen we daarmee? Hoe zien we het leven van mensen voor ons en welke positie heeft professionele en medische zorg daarin?
Geef zelfzorg en samenredzaamheid een belangrijkere plaats
Wie een zorgakkoord sluit met partijen uit de professionele zorg, krijgt een akkoord vol professionele zorg. De ambities in het akkoord zijn best goed, maar stranden bij de uitwerking in de geijkte benaderingen van zorg door experts. Zelfzorg en samenredzaamheid hebben geen belangenvereniging aan tafel. Terwijl daar enorm veel te winnen is. Maak nu een start met het doorbreken van belangen en bezie wat goed is voor mensen. Dat zal iets betekenen voor het budget van medisch-specialistische zorg. En het akkoord is niet integraal zolang ‘preventie’ een apart akkoord heeft. Nodig is een gezondheidsakkoord in plaats van een zorgakkoord.
Begin met vertrouwen, maak ruimte voor creativiteit en ondernemerschap
Schrap een groot deel van de details in het document. De zorgwereld hangt nu van wantrouwen aan elkaar. Een gedetailleerd akkoord van 113 pagina’s, aangestuurd door de overheid, smoort ook creativiteit en ondernemerschap. Vergelijk het met het ‘zonnebloemkapitalisme’, beschreven door hoogleraar Arnoud Boot. Organisaties keren zich naar de overheid en in dit geval naar de regels in het akkoord in plaats van hun vindingrijkheid te laten bloeien. Echte en nodige vernieuwing en vereenvoudiging laten zich niet vooraf vastleggen – juist niet.
Afwachten maar… Ik zie uit naar de eindversie van het akkoord!